Kinlochleven
31 mei 2017 - Kinlochleven, Verenigd Koninkrijk
Woensdag 31 mei
Gisteravond eerst wat TV gekeken en daarna wilde Bep Skip Bo spelen en dat werd een fiasco voor mij want alle twee spellen verloor ik en de laatste dik! Dus nu 9-9!
Gisteravond viel ons ook op dat het zo lang licht was, om 22.15 werd het pas een beetje donker!
Vanmorgen dan ook weer vroeg licht, om half zes toen ik even wakker was, was het al licht!
Het was wel bewolkt maar hier en daar blauwe stukjes tussen!. Na ontbijt camper weer rijklaar maken en water bijvullen.
Om 9.40 vertrekken we van de camping en reden naar een parkeerplaats in Oban.
Eerst koffie gedronken en daarna wat boodschappen gedaan en getankt en daarna het leuke stadje in gelopen. Naar de haven waar wat vissersboten liggen maar ook de Ferry. Deze Ferry gaat naar diverse eilanden waaronder Mull en Islay. Zo rond de haven gelopen en terug via de diverse winkels waar allemaal opruiming is, wat een feest! Bep nog een paar nieuwe slippers gescoord en zo lopen we weer rustig op de camper aan. We vertrekken om 12.20 uit Oban en het is heerlijk weer! We gaan richting Ford William en langs Loch Creran en een prachtige omgeving.
We gaan onder de brug door die over Loch Leven gaat richting Ford William. We slaan af bij Glencoe naar Kinlochleven. Ook dit is een weg met een prachtige omgeving met hoge bergen aan de ene kant en het Loch aan de andere kant.
We zetten de camper eerst op een parkeerplaats maar mogen daar s'nachts daar niet overnachten.
We lopen een stukje en zien een toiletgebouw waar we de camper kunnen parkeren en daar ook kunnen overnachten, dus zetten we hem daar neer. Het is hier erg rustig want hier in dit dorp van 1000 inwoners kan je niet verder. Wel aan de andere kant van het Loch terug!
Kinlochleven wilde ik naar toe omdat het 9 jaar geleden was dat ik met Tineke en Kees hier heb geslapen en de volgende dag de laatste etappe naar Ford William hebben gelopen op de West Highland Way. Bep laten zien waar we overnacht hebben en ook het winkeltje waar we proviand kochten voor de volgende dag. Het is prachtig weer en we lopen door het dorpje en belanden op een terras en nemen een pint. Ook raken we nog in gesprek met een Nederlands stel die morgen ook de laatste etappe moeten lopen. Vandaag hadden ze een zware etappe gehad over Devil's Staircase!
We nemen nog een tweede en er lopen ook wat meisjes met papieren die ons wat in net Engels vragen maar ook uit Nederland komen! Ze studeren in Utrecht en onderzoeken hoe het sociale leven is in een klein dorp. Ze zouden niet zo ver moeten als ze even naar Uitdam zouden komen!
Dan lopen we terug naar de camper en er achter is een bank waar wij heerlijk in de zon gaan zitten.
Half zes kijken we elkaar aan en nemen nog een wijntje op het mooie weer. Ik ga Fish en Chips halen voor Bep die dat per sé een keer gegeten wil hebben. Het is vlak bij en ik neem een lekkere worst bij de chips, ook lekker. We eten binnen en hebben zo weinig afwas. Bep gaat naar haar serie kijken en ik dit even typen. Ik hoop dat alles er uit gaat want hier erg langzaam internet.
De stilte doet wat met mensen en geeft Bert inspiratie om elke dag weer een verhaal in elkaar te flansen (of is het een z). Het valt ons op dat je de afgelopen periode door een gebied bent gereden met een uitzonderlijke schoonheid, oudheid en nu in Schotland komt er nog wat aan. Vast een overtocht maken naar een van de vele kleine eilandjes die je kunt bezoeken en dan zonder camper. De stilte komt je tegemoet. Je bent o zo dichtbij vast wel eens op Pampus geweest. De camper is en blijft een ideaal vervoermiddel voor deze reis.
Met Bert aan het stuur heb je aan een Tomtom hier niet zoveel en die kun je beter uitzetten. Elke keer wil hij je naar de hoofdweg brengen. En juist de kleine wegen maken de reis interessant . Een weg ter breedte van de camper met tegengesteld verkeer vereist aandacht. Bert je maakt geen kilometers per dag maar daar is het niet om te doen. Jullie bezitten een grote vrijheid om te gaan en staan waar je wilt. Al lijkt het soms dat er vaak geen ruimte is om je camper te parkeren ondanks de grootte van het land. Ik weet niet of de Schotten camperminded zijn of dat er overal borden te vinden zijn voor de camper. We lezen het wel.
Jullie wonen in Uitdam waar het stil is en je hoort af en toe wat lawaai langs komen. Je bent wel wat gewend van stilte. Waar je nu bent is het niet gewoon stil, maar echt stil en het uitzicht adembenemend. Steeds wil je stoppen, uitkijken, foto’s maken en genieten van de rust. Bij jullie wordt de stilte alleen doorbroken met het zoemertje en een voetbal die je tegen de camper aan krijgt. Een goed teken…………
Met hartelijke groet